Berlijn ontwaakt...

Berlijn ontwaakt…

Het is nog erg vroeg als ik in mijn hardlooptenue het appartement verlaat. Mijn kamergenoot Joke slaapt nog. Het is dan ook pas half 7. Maar ik heb mij voorgenomen om deze week gewoon mijn rondjes te blijven lopen en daar hou ik mij aan.
Ik begin met rennen en besluit gewoon te gaan waar m’n voeten mij brengen.
Ik loop over de stoep langs winkels en restaurantjes. Alles is nog dicht natuurlijk en daardoor heerlijk rustig. Op wat werklui en een enkele hardloper na is het alleen de zon die Berlijn doet ontwaken. En net als ik een brug op ren vallen de eerste stralen op de naastgelegen Berlijnse Dom. Wat een prachtig gezicht. Dit is de reden waarom ik zo vroeg mijn bed uit ben gegaan. Wat geniet ik van deze rust. Al rennende doe ik energie op voor de aankomende uren. Ik voel nu al dat het een hele bijzondere dag gaat worden.

Rond 8 uur worden we opgehaald door de Berlijnse delegatie. We wandelen op ons gemak naar een Kita (kindercentrum) van Kindergärten City.
Bij aankomst blijkt al dat de tuin een goede inspiratiebron is voor ons. Wat een geweldige grote ruimte met ontdekplekjes en verstophoekjes. Daar kunnen wij in Nederland nog wel wat van leren. De kids hebben hier echt alle vrijheid om de wereld te ontdekken!
We krijgen een Duits ontbijtje aangeboden en bespreken de komende dagen door.
Weer ontgaat het mij niet dat deze mensen zo hun best doen om het ons naar de zin te maken. Zo gastvrij. Iedere keer weer een warm onthaal.

Maar goed. Er moet ook gewerkt worden. Om inspiratie op te doen en om mee te maken hoe er hier gewerkt wordt. We gaan deze week in koppels 3 Kita’s bezoeken. Om het makkelijk te houden vorm je een koppel met je kamergenoot.
Joke en ik kiezen ervoor om vandaag op dit kindercentrum te blijven.
Kita “Kleine Auguststrasse 10-12”. De kita’s zijn vernoemd naar de straat waarin ze zich bevinden.
Onze collega’s gaan weg en wij worden naar onze werkplek op de 1e en 2e verdieping gebracht. Joke werkt vandaag bij de groep van 4 tot 6 jaar en ik bij de groep van 1 tot 3 jaar.
Zodra ik binnen stap in het lokaal voelt het goed. De sfeer is heel gemoedelijk en de kindjes bekijken mij eens goed. De pm’ers stellen zich voor en ik mag mij mengen tussen de kinderen.
Even kennis maken. Best spannend zo’n vreemde vrouw op de groep die ook nog eens “anders” praat. Vooral als je beseft dat deze kinderen 5 dagen in de week dezelfde pm’ers/juffen/meesters hebben die allemaal 39 uur werken. Ook de kinderen komen iedere dag dus de groep is heel vertrouwd met elkaar. En dan is opeens daar die vreemde mevrouw. Maar het ijs is gelukkig snel gebroken. Een paar pittige meiden van bijna 3 blijken het best interessant te vinden en claimen al snel al mijn aandacht.

En wat is het leuk om gelijk mijn Duits wat op te krikken. Aan de hand van wat voorleesboekjes met veel plaatjes leer ik bijvoorbeeld de Duitse versie van Rupsje Nooitgenoeg. “Die kleine Raupe Nimmersatt”. Echt geweldig. Nu snap ik nog beter waarom het zo belangrijk is om plaatjes bij de woorden te hebben ;)
Elke dag maken er ongeveer 200 kinderen gebruik van dit kinderdagverblijf. Waarvan er 80 tussen de 1 en 3 jaar oud zijn. “Mijn” groep heeft 21 kinderen en 3 juffen. De kinderen kunnen gebruik maken van 3 ruimtes. Waarvan 1 ruimte een bewegingsruimte is met klim en klautertoestellen. Echt geweldig.
Ondanks dat er zoveel kinderen rondlopen merk je hier niet veel van. Alles gaat heel gemoedelijk en de kinderen weten precies wat er van hen verwacht wordt.
Maar ja dat komt natuurlijk door de structuur en het feit dat ze 5 dagen per week aanwezig zijn. Zelfs als de kok het warme eten binnen brengt weten ze wat ze moeten doen. In no time zitten ze allemaal met een slabbetje om, een bord met zelf opgeschepte noodles voor hun neus aan lage tafels met zeer kleine stoeltjes.
Want hoge stoeltjes met tuigjes daar doen ze hier niet aan. Net als hoge bedden. Dat noemen zij kippenhokken. Hier slapen gewoon alle kinderen op een matrasje op de grond. Allemaal tegelijk, in dezelfde ruimte met de juffen in de buurt.
Ja, daar lag ik vandaag dus ook tussen. Naast Hannes. Hannes is 1,5 en een kleine charmeur. Hij had al snel door dat ik hem grappig vond en besloot de clown uit te gaan hangen. Maar met mijn engelengeduld ;) is hij, na 324 keer terugleggen en toedekken toch heerlijk in slaap gevallen. Zo mooi om te zien hoe zo’n kleintje uiteindelijk in slaap valt. Je ziet gewoon de rust neerdalen op het gezichtje.
Maar even serieus. Echt respect…hoe 20 kinderen gewoon gaan liggen en proberen te gaan slapen. Allemaal hun eigen vaste plek op een matrasje in het lokaal. En ondanks dat ze echt wel mogen gaan zitten of rollen komt er niet één van zijn of haar matrasje af. Heel bijzonder. Dat is wat structuur met kinderen doet. Het biedt houvast , veiligheid en vooral rust. En wil/kan je niet slapen? Geen probleem. Je hebt toch even lekker gerust.
Vervolgens worden ze allemaal weer aangekleed en gaan ze weer lekker spelen.
Wat een eer om hier vandaag mee te hebben mogen kijken. Geweldig om de kinderen te observeren in een voor mij niet-dagelijkse situatie. En oprecht ga ik sommige kindjes missen. Zoals Hannes, Leijla en Rosa…Kleine Rosa die de andere kinderen liet zien dat ik niet zo heel eng was. En Hannes die de slaap niet kon vatten en mij met twinkelende oogjes aan bleef kijken terwijl ik zogenaamd sliep. En Leijla. Het Nederlandse meisje. Die wel heel verbaasd keek toen ik in het Nederlands zei dat ze zo’n mooie trui aan had. Maar ook gelijk ging stralen…

Dus ja dat afscheid nemen is wel even een dingetje want morgen gaan we weer op een ander kinderdagverblijf aan de slag.

Voor de thuisblijvers die twijfelden over mijn “werk”-vakantie. Het is ècht werken hier.
Maar wel zo leuk dat het als vakantie voelt….

Xx monique