Berlin on Bike en iets met eekhoorntjes...

Dinsdag 25 april

Wat kan een goede nachtrust toch wonderen doen. Het rustgevende appartement met de heerlijke kingsize bedden zorgen ervoor dat we iedere ochtend weer vol nieuwe energie opstaan. Maar dat komt niet alleen door de bedden hoor! Ook het idee dat we vandaag weer een Kita gaan bezoeken én met de fiets een tocht door Berlijn gaan maken zorgen ervoor dat we staan te popelen om aan de dag te beginnen.
Maar niet zonder een heerlijk ontbijt bij de Back factory.

Om half 9 staan onze collega’s uit Berlijn ons op te wachten om ons per koppel weer mee te nemen naar de verschillende Kita’s.
Vandaag is het onze beurt om mee te werken op het kindercentrum Kochstrasse.
Miriam de locatiemanager wacht ons op en brengt ons naar onze werkplek. Joke gaat naar de groep 1-3 jaar en ik mag vandaag aansluiten bij de 6-jarigen. Dit is de groep die na de zomer overgaat naar de basisschool. In Duitsland gaan de kinderen namelijk pas met 6 jaar naar school. Tot die tijd gaan ze naar de kinderopvang. Gelukkig wordt er wel naar het individuele kind gekeken. Als ze er nog niet aan toe zijn om naar de basisschool te gaan mogen ze op advies van de juf nog een jaartje langer naar de kinderopvang. Andersom is het ook mogelijk. Als men denkt dat een 5-jarige al aan school toe is kan, na een positieve uitslag van een taaltoets bij de schoolarts, een uitzondering gemaakt worden.

Als ik binnenkom zitten de 14 kinderen met 2 juffen in de kring. Er wordt gezongen en 1 juf speelt gitaar. De kinderen doen allemaal enthousiast mee. Er wordt veel gezongen op deze groep om de taal te stimuleren. Voor 13 van de 14 kinderen is Duits niet de moedertaal. Dit vraagt veel improvisatie van de juffen. Maar het is snel duidelijk dat ze daar erg goed in zijn. Er heerst veel structuur en er worden activiteiten aangeboden die de taal, motoriek en de sociale ontwikkeling stimuleren. Ook op emotioneel gebied worden de kinderen geholpen. Ze hebben een soortgelijk programma als waar wij mee werken. De Vreedzame school. Ze praten veel over emoties en maken dit zichtbaar door middel van foto’s. Hier betrekken ze ook de ouders bij. Heel bijzonder. En belangrijk want er zitten ook een paar kinderen in de groep die met hun ouders gevlucht zijn uit hun land. Goede begeleiding is dan zeer belangrijk. Vooral omdat de ouders vaak geen Duits of Engels spreken.

Ondertussen krijgen de kinderen krijgen allemaal een naamkaartje op zodat ik ze allemaal bij naam kan noemen als we activiteiten gaan doen. Ze vinden het erg interessant en vragen bij alles of ik mee wil doen. Vooral buiten willen ze mij alles laten zien. Op een bepaald moment roepen ze mij dat ik snel moet komen. Wat blijkt? Er loopt een eekhoorn door de tuin! Er hangen vogelhuisjes voor de ramen van de school en op zeldzame momenten komen er dan eekhoorntjes langs om een hapje mee te eten. En we hadden dus geluk vandaag want dit was zo’n moment. De kinderen waren dolenthousiast.
Na ruim een uur buitenspelen zijn we binnen nog wat leerzame activiteiten gaan doen die ik, eenmaal terug in Nederland, zeker in mijn eigen groep wil gaan introduceren.

Na gezellig met de kinderen een warme maaltijd te hebben genuttigd is het tijd om afscheid te nemen. Best jammer. Ik had best langer willen blijven.
Maar we hebben gelukkig nog een leuk middagprogramma. We gaan fietsen!
Op het verzamelpunt krijgen we van een Nederlandse gids instructies over de do’s en don’ts van het fietsen in Berlijn. Het klinkt allemaal heel spannend maar gelukkig valt het reuze mee. Behalve het weer. Dat viel even tegen. Maar ook daar is de gids op voorbereid. We krijgen allemaal een design poncho. Van prachtig plastic met een doorschijnende coating. Daar kunnen we mee voor de dag komen! Het levert in ieder geval wat lachende gezichten. Van toeschouwers…

Maar goed. Dit kan de pret niet drukken. Vol goede moed stappen we op de fiets en de gids neemt ons mee richting de Berlijnse muur. Het is best een stukje fietsen en regelmatig stoppen we om wat achtergrondinformatie te krijgen van de gids. Hij heeft zelf het een en ander meegemaakt in Berlijn en kan daar vrij veel over vertellen.
De 45 kilometer lange muur is gebouwd op 13 augustus 1961 en afgebroken op 9 november 1989. Het is een van de bekendste symbolen van de Koude Oorlog.
138 mensen zijn omgekomen in die periode in een poging te vluchten van Oost-Berlijn naar West-Berlijn. De foto’s langs de route zijn indrukwekkend. Ook hebben we de toren beklommen van het Berlin Wall Memorial. Vanaf de toren kan je een stuk land zien dat tussen de muren in ligt. Het stuk waar de mensen uit Oost-Berlijn moesten lopen om te vluchten. Dat was wel een kippenvelmoment. En zo onbegrijpelijk..

We fietsen uiteindelijk wel 3,5 uur en komen om precies 18.00 uur weer aan bij het verhuurbedrijf Berlin on Bike.
Het is even wennen voor onze benen om weer een beetje stabiel te worden na de fietstocht maar het lukt ons toch om al waggelend naar het langst bestaande verkooppunt van curryworsten in Berlijn te lopen waar ze de “enige echte currywurst” verkopen. Eet smakelijk lieve collega’s. Ik sla een rondje over!

We besluiten de tram te pakken richting het appartement om ons op te frissen voor het avondeten. Hier splitsen we in 2 groepen. De helft gaat naar een sushi-bar en de andere helft gaat op zoek naar een pizzeria. Waar bij de laatste overigens de kok persoonlijk aan tafel kwam helpen om ons te begeleiden bij een keuze. Wat een service!

Een mooie afsluiter van een topdag. Nu snel ons bedje in want morgen staat Serv Vinders voor de deur om ons weer nieuwe plekjes te laten zien van Berlijn.
Welterusten!

Groetjes Monique