Afscheid van Dewi en Tatang

Zo, de koffers staan weer ingepakt. We zijn klaar om vanmiddag de trein te nemen naar Surabaya.
Maar wat doet het pijn om van deze mensen afscheid te nemen. Het zijn zulke lieve,gastvrije mensen.En niet alleen de gastvrouw en heer van dit huis maar alle mensen in het dorp.We mogen bij iedereen zo naar binnen lopen en dan hebben we gelukkig Tatang als tolk want die mensen spreken geen woord Engels. De huizen van binnen en van buiten stellen niets voor.Ze hebben een oude versleten bank of plastic kuipstoeltjes ,een paar matrassen en een tv.en oja een koe in de tuin.Dat is wel een rijkdom voor ze. Verder hebben ze niets nodig.Want al het eten groeit in de tuin.Af en toe
verkopen ze wat op de markt in Yogyakarta maar verder geen stress om geld binnen te halen. De mensen leven hier ook vredig naast elkaar.In het kleine dorp Tanen staan de moskee,de christelijke kerk en de katholieke kerk gewoon naast elkaar.De mensen worden zelfs gewoon naast elkaar op 1 kerkhof begraven. Heel bijzonder.We hebben in dit dorp echt een week lang mogen ervaren hoe het is tussen de locals.Hier geen toeristisch opgezette activiteiten.Alles is gewoon zoals het is. We zijn ook nog naar een schooltje geweest .en dat was echt zo leuk.De kinderen stonden om ons heen en wilden handjes en aan je voelen. Ik heb ook nog even voor de klas gestaan. Ze wilden graag het liedje van twinkel,twinkel kleine ster leren in het Engels. Dus toen heb ik m op het bord geschreven en regel voor regel voorgezongen en toen zongen ze me na. Echt zo leuk. Ik zou hier best vrijwillig een maandje Engelse les willen geven!
En ik dacht dat mijn salaris niets voorstelde....nou de juffen hier verdienen omgerekend 8 euro per maand!!!!
Verder hebben we gisteravond Dewi mogen helpen in de keuken met het koken van een traditionele Indonesische maaltijd. Normaal worden deze maaltijden alleen gemaakt voor speciale ceremonies nu zei ze dat ze het wilde maken voor een speciale familie. Wij zijn de derde familie in al de jaren dat ze hier werkt waar ze het voor klaarmaakt . We voelen ons wel heel bijzonder. Het is veel werk.We staan wel 2,5 uur in de keuken.Ze gebruikt heel veel bladeren , vruchten en kruiden uit de tuin.We snijden,hakken en mixen er flink op los. En het resultaat mag er zijn. Alles wordt mooi geserveerd op gedecoreerde bananenbladeren. Echt heel mooi en lekkerrrrrrrr!!!
Natuurlijk hebben we ook de toeristische tempels bezocht zoals de Borobudur. Maar dat was toch niet zo bijzonder als dit. We hebben nu nog even voor we de trein moeten hebben dus we gaan nu lekker aan de koffie met Dewi. Xxx monique

P.s. : Hoi mam
Wij gaan niet naar dat eiland waar die uitbarsting is.Dat is Sulawesi en die staat niet op de planning (y). Dus geen zorgen!!! Dikke kus van ons Xxx