Geland maar toch ook niet...

Pfff....vandaag weer om half 5 wakker.Net als gisteren.Toch een beetje last van een jetlag.
Ik ben geland met het vliegtuig maar mijn lichaam en geest willen nog niet landen!
De koffers zijn leeg, de was is gewassen en de souvenirs staan op hun plek.Ik bekijk nogmaals alle foto's. Eerst Java : Wat een lieve, bescheiden mensen in Tanen. Die ga ik echt nooit vergeten. Samen met de Merapi en de bakfietsen vormen zij het beeld van Java in mijn hoofd.
Dan Sumatra : Kember en Jaka ( onze mowgli) lieten ook een onuitwisbare indruk achter samen met de oerang oetans in het tropisch regenwoud en de brommers met zijspan.
Als laatste Bali: Luh, Iluh en de Putu's. Wat een gastvrijheid en openheid. En de kindjes op het strand: kleine Moni en haar vriendinnetjes...snik...
Nooit vergeet ik meer de locals op het strand, de mooiste sawa's , de vele ceremonies en de mensen die echt alles op hun hoofd dragen!
En de verschillende culturen van de mensen waar we contact mee hadden. Op Java waren ze moslim. Op Sumatra was Kember christelijk en op Bali hadden ze het hindoeïsme.En een heel klein beetje boeddhisme. Ganesha met zijn olifantenhoofd heeft ook een plekje in mijn hart. Wat een topvakantie! Mijn hoofd en hart zitten er vol van en mijn dagboek zit tot op de laatste bladzijde vol geschreven. En daar ben ik blij mee want we hebben zoveel gedaan en ik wil echt niets vergeten!!!
Bedankt lieve mensen die ons de kans gaven om in hun hart te kijken en ze echt te leren kennen. We zullen jullie altijd bij ons dragen in ons hart en ooit zien we elkaar weer.Is het niet hier dan in ons volgende leven!!

xxx monique