Nog een paar weken.
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
19 Juli 2014 | Nederland, Schiedam
Daar zit ik dan achter de computer. Ik wil zo graag een start maken met dit blog. Om jullie op de hoogte te houden van onze reis. Maar er komt niets in mijn hoofd op wat nu belangrijk lijkt. 2 dagen geleden is een passagiersvlucht neergeschoten en er heest veel verdriet en ongeloof in de hele wereld. Ongetwijfeld is er een paar weken geleden ook iemand gestart met een blog op waarbenjij.nu. Een blog om hun familieleden en vrienden op de hoogte te houden van hun ervaringen. Net zoals ik dit graag wil gaan doen. Ik weet hoe mijn moeder altijd uitkijkt naar een teken van leven van ons als we op vakantie zijn. Helaas zullen de nabestaanden van vlucht MH17 geen verhalen of berichtjes meer lezen van hun avontuurlijke zoon of dochter. Geen update van die leuke excursie van een neef of nicht. Zelfs geen smsje met het gaat goed, ik ben veilig geland... Het boek stopt in het midden. Geen happy end...geen cliffhanger..niets...gewoon niets. Niets dan stilte. Ik vind het moeilijk om dan een blog te starten. Toch doe ik het. Om mijn familie en vrienden op te hoogte te houden. Omdat ik weet dat mijn moeder het graag leest. En omdat Jeff volgende week naar Thailand gaat met Thomas. Zonder ons. Zodat hij ook onze reis kan mee beleven.
(als hij daar tijd voor heeft in Thailand ;))
Ik roep al een jaar dat ik het zo stoer vind dat hij dit gaat doen. Ben zo blij voor hem. Lekker backpacken. Maar het voelt nu een beetje dubbel. Liever zou ik gewoon met mijn hele gezin in 1 vliegtuig zitten. Maar we hebben dit jaar dus 2 vliegtuigen nodig om op de plaats van onze bestemmingen te komen. Jeff naar Thailand en wij naar Cuba. Ik weet heus wel dat ik blij mag zijn dat ik op vakantie kan. We hebben het goed. Ik ben mij daar heus wel van bewust. Maar is momenteel niet iedereen van slag? Dit verlies komt zo hard binnen en dan zijn het nog niet eens mijn familieleden. Ik kan eerlijk gezegd elke dag wel huilen als ik de berichten lees. Maar wie niet? Het is gewoon hartverscheurend. Maar het leven gaat verder. Elke dag worden we weer gewoon wakker. Een dagje dichter bij onze vliegreis. Er moet nog veel gebeuren. Eerst Jeff helpen met inpakken en dan wij. We gaan zeker genieten van onze reis. Maar ik denk dat ik dat pas kan nadat ik een smsje heb verstuurd naar het thuisfront waarin staat:
'We zijn aangekomen op onze bestemming en we zijn veilig geland'.
(als hij daar tijd voor heeft in Thailand ;))
Ik roep al een jaar dat ik het zo stoer vind dat hij dit gaat doen. Ben zo blij voor hem. Lekker backpacken. Maar het voelt nu een beetje dubbel. Liever zou ik gewoon met mijn hele gezin in 1 vliegtuig zitten. Maar we hebben dit jaar dus 2 vliegtuigen nodig om op de plaats van onze bestemmingen te komen. Jeff naar Thailand en wij naar Cuba. Ik weet heus wel dat ik blij mag zijn dat ik op vakantie kan. We hebben het goed. Ik ben mij daar heus wel van bewust. Maar is momenteel niet iedereen van slag? Dit verlies komt zo hard binnen en dan zijn het nog niet eens mijn familieleden. Ik kan eerlijk gezegd elke dag wel huilen als ik de berichten lees. Maar wie niet? Het is gewoon hartverscheurend. Maar het leven gaat verder. Elke dag worden we weer gewoon wakker. Een dagje dichter bij onze vliegreis. Er moet nog veel gebeuren. Eerst Jeff helpen met inpakken en dan wij. We gaan zeker genieten van onze reis. Maar ik denk dat ik dat pas kan nadat ik een smsje heb verstuurd naar het thuisfront waarin staat:
'We zijn aangekomen op onze bestemming en we zijn veilig geland'.
-
19 Juli 2014 - 22:38
Karin:
Monique, Ik snap de mixed feeling totaal!! Maar deze bizarre aanslag mag jou niet belemmeren om door te gaan met leven, reizen en om andere leuke dingen doen zoals het beschrijven van jouw reis! De wereld zit vol rotte appels, en bizarre momenten! Vandaar; leef vandaag! Morgen kan alles anders zijn! Sta stil bij momenten, gedenk en bezin, maar laat niets in de weg staan om zelf nog veel mooie momenten te beleven! Veel plezier met de voorbereidingen! -
20 Juli 2014 - 01:23
Marian:
Karin mag ik me aansluiten bij jou woorden!?
Lieve monique peter Jeffrey en Nikki! Sta stil bij alle gebeurtenissen maar ga ook zeker genieten van alle voorbereidingen en jullie reizen!! Liefs marian xx -
20 Juli 2014 - 12:16
Peter:
Hè kanjer , zo als gewoonlijk weer mooi onze familie gedacht verwoordt .
Xxxx -
23 Juli 2014 - 20:41
Mams :
lieve monique ,gaan jullie maar lekker genieten , je vader en ik lezen graag je blogs ,dan weten wij hoe leuk jullie het hebben en ook met mooie foto s terug komen !!! xxxx -
04 Augustus 2014 - 13:53
Yvonne:
Heel mooi geschreven Monique, wij waren al ver weg en de dag ervoor in Newyork geland.
Je maakt het ook anders mee als je weg bent, dat is maar goed ook denk ik. Vreselijk dat is het zeker als er zomaar mensen uit je leven gerukt worden, 9/11 was ook heel indrukwekkend om te zien hier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
