Iets met reizen en een bucketlist...

Respect voor mijn collega’s die de hele week aan de straatkant hebben geslapen. Ik heb namelijk gewoon niet geslapen. Wat een herrie. Om 06.30 ben ik het echt beu en besluit maar te gaan hardlopen. Ik hoef niet zachtjes te doen voor mijn kamergenootje want die is niet thuisgekomen vannacht. Gelukkig had zij mij ge-appt anders had ik mij nu rot geschrokken natuurlijk. Met zo’n onbeslapen bed naast je. Ik sliep dus voor het eerst van mijn leven alleen in een stad in het buitenland.
Weer eentje van de bucketlist!

Het rennen valt me zwaar. Ben duidelijk oververmoeid maar de omgeving is zo leuk en er zijn veel mooie gebouwen waardoor ik mijn kwaaltjes spontaan vergeet. Ik ren weer langs de Dom, de Hackerse Markt waar ze kraampjes aan het opbouwen zijn. Dat wordt straks een markt bezoeken!
Ik ren verder over een prachtige brug met beelden, de Paleisbrug, om vervolgens via wat parkjes weer op de Rosenthaler Strasse uit te komen bij mijn appartement.
5 km is wel genoeg op de ongelijke trottoirs van Berlijn.
Ik wil net onder de douche stappen als Sharon ook binnenstapt. Ze wilt zich na mij ook even opfrissen en dan wilt ze mee naar de markt. Ik besluit in de tussentijd even te gaan ontbijten bij onze vaste bakker op de hoek. Hoewel ik het heerlijk vind om even alleen te zijn is het toch raar zo zonder de groep. Toch geniet ik hier ook wel van.
(Bucketlist: check!)
Even alle indrukken verwerken en niet hoeven praten….heerlijk.

Sharon en ik wandelen over de Rosenthaler Strasse naar de Hackerse Markt. We slenteren langs leuke winkels maar helaas is alles nog gesloten. Dan maar direct naar de markt. Terwijl de kooplui hun waren uitstallen drinken wij eerst een heerlijke cappuccino. Het weer zit niet echt mee dus echt slenteren wordt het niet. Al snel worden de passen groten en de druppels ook. Sharon is echt moe en na een klein rondje besluiten we terug naar het appartement te gaan. Ze duikt lekker haar bedje in en ik ga alleen op pad.
Ik wil heel graag naar de East-Side Gallery. Dat is een stuk Berlijnse muur die beschilderd is door verschillende kunstenaars. Een openlucht tentoonstelling zeg maar.
Ik zoek in mijn boekje waar het is en zie dat ik met het openbaar vervoer moet.
Dat wordt een uitdaging…in mijn uppie!
Uiteindelijk valt het mee en ben ik best trots op mezelf. Het is eigenlijk best heel fijn om even alleen iets te ondernemen. Op deze manier kan ik het in mijn eigen tempo doen .
Heel relaxed eigenlijk wel.
Na een metro en een treinrit kom ik uiteindelijk bij de Östbahnhof. Recht tegenover dit station ligt de East side Gallery. Het weer is ondertussen opgeknapt en ik slenter op m’n gemak langs alle kunstwerken op de muur. Voor 4 euro laat ik in mijn paspoort een stempel voor een visum zetten zoals de mensen dat vroeger kregen als ze Oost-Berlijn in wilden. Gewoon omdat ik het leuk vind. Hoop dat ik er het land nog mee uit mag!
Ik wandel over de naastgelegen Oberbaumbrucke en neem vervolgens de trein terug naar Alexanderplatz. Hier duik ik even de Primarkt in maar besef te laat dat het zaterdag is en dus alle kinderen vrij zijn en niet naar de kinderopvang gaan of naar school. Ook zijn er busreizen vol Russen georganiseerd naar de Primarkt geloof ik.
Ik wurm mij door de kinderen en de Russen heen en vlucht naar buiten. Snel naar de trein terug om nog even uit te stappen op de Hackelse marrkt. Nog even een presentje halen en dan met de tram terug naar het appartement.
Openbaar vervoer ging best goed. Ben maar 2x in de verkeerde trein/tram gestapt die de verkeerde richting op ging ;)
Sharon is ondertussen weer een beetje bijgekomen er we besluiten nog even naar de Berlijnse Dom te wandelen. Vanaf daar willen we de metro nemen naar een restaurant waar we hebben afgesproken met Miriam. De Berlijnse locatiemanager van Kindergarten City.
Terwijl we richting de Dom lopen komen we langs een nieuwe winkelstraat en in no time staan we op de Alexanderplatz bij de Fernsehen Turm. Om vervolgens op de Unter der Linden uit te komen die weer aansluit op de Branderburger Tor. Blijkbaar ligt alles dus op loofafstand van elkaar en hebben wij de hele week alles met het openbaar vervoer gedaan! Het laatste stukje naar het restaurant doen we uiteindelijk wel met de metro. Dat is net iets te ver, Sharon heeft erg last van haar voeten.

Om 18.00 uur komen we aan bij het Egyptische restaurant Baraka. Miriam zit ons al op te wachten. Het is erg leuk om elkaar weer te zien. Het is een spontane vrouw met hele goede ideeën voor haar kindercentrum. Echt leuk dat ze tijd voor ons vrij maakt in het weekend om met ons te eten. Na het eten staat ze er op om ons via een toeristische route terug te brengen. Ze laat wat uitgaansplekken zien voor jongeren en wat bijzondere, niet zo bekende plekken van de muur. We zien bijvoorbeeld een huis dat uit heel veel verschillende materialen is opgebouwd door zijn bewoner, al ver voordat de Muur kwam. Echt een krot van 2 verdiepingen aan de Westkant van Berlijn.
De bewoner is ondertussen overleden maar zijn 2 zoons wonen naast het krot in een eigen tentje/krotje. We maken een praatje met ze en de mannen vertellen dat ze daar zijn opgegroeid en niet meer weg willen. De gemeente wilt de grond graag terug maar in Berlijn is het zo dat als je iets krijgt, zoals een stukje grond, en je woont er minimaal 20 jaar dan is het gewoon van jou en mogen ze het niet meer afpakken. Dus de zoons mogen daar gewoon bivakkeren.
Ook rijden we nog even langs haar woning en vervolgens langs de East Side Gallery.
Heeft Sharon het toch ook nog even kunnen zien ;)

Om 21.00 uur stappen we het appartement binnen. We zijn versleten maar wel heel voldaan.
We hebben weer veel gezien en genoten van Berlijn.
We duiken lekker ons bedje in. Ons laatste nachtje. Ik hoop dat we een beetje kunnen slapen zodat we morgen nog 1 dagje kunnen genieten van Berlijn en vervolgens fris en fruitig het vliegtuig in kunnen stappen naar onze love ones…..

Welterusten!
Xxx Monique