Hobbelend naar de bergstammen... - Reisverslag uit Chiang Mai, Thailand van Monique Riesmeijer - WaarBenJij.nu Hobbelend naar de bergstammen... - Reisverslag uit Chiang Mai, Thailand van Monique Riesmeijer - WaarBenJij.nu

Hobbelend naar de bergstammen...

Door: Monique

Blijf op de hoogte en volg Monique

07 Augustus 2008 | Thailand, Chiang Mai

Hey...we zijn weer terug uit de bergen!
En met een gigantische ervaring rijker.

We zijn namelijk bij een bergstam te gast geweest.De Palong-stam.
Dit is een groep mensen die 35 jaar geleden uit Birma zijn gevlucht.Ze hebben geen ID-kaart dus mogen de jungle niet uit.Een enkeling uit het dorp van ongeveer 300 mensen kreeg de kans om te studeren en iets voor het dorp te betekenen.Zo ook onze gids.
Hij pikte ons op om 8 uur in de ochtend.
In zijn busje vertelde hij van alles over zijn stam.Echt bizar wat je dan hoort.We hadden zoiets van"eerst zien en dan geloven"!
Maar eerst gingen we nog langs een olifanten trainings kamp.Hier worden de olifanten getraind om in de jungle te helpen met het om trekken van bomen,sjouwen van boomstammen en dergelijke.Ook gingen ze nog in bad met hun begeleider.schattig om te zien.
Verder nog de grotten in geweest van Chiang Dao.Daar staat een wit Boeddha beeld afkomstig uit Birma.
2 gidsen namen ons mee met een olie lamp.Die gidsen en lampen had je echt nodig want het was pikkedonker en een groot doolhof.We moesten af en toe echt letterlijk kruipen door gaten en spleten.Maar het was supermooi!

Na een lokale lunch werden we in een dorpje met 2 huizen(lees:krotten) gedropt.Onze gids van de Palong-stam en een vriend van hem namen ons mee voor een wandeling door de jungle naar zijn dorp....van 3 uur!
En het was heet!We moesten echt constant klimmen want de stam woont echt in de bergen.Na 5 grote kevers,lianen,maisvelden en 1 slang(die ik overigens niet gezien heb)kwamen we aan in het dorp.
Nou,op het platteland gingen we 100 jaar terug in de tijd? Hier gaan we zeker 200 jaar terug.En dan verteld onze gids doodleuk dat deze mensen nu beter af zijn dan destijds in Birma! Dat zegt genoeg over hoe ze het daar hadden.
Zo arm,maar toch zo rijk.Zonder dat ze het weten.De enige zorg die ze hebben is zorgen dat als ze wakker worden dat ze die dag eten hebben...
en dat is er genoeg te vinden in de jungle en tussen de maisvelden!

De kids kwamen direct naar ons toe.Pakten onze handen en sloegen hun armen om ons heen.Zo vertederend.Ze namen Nikki en Mylene direct mee naar de plaatselijke zwemvijver :-).
Wij inspecteerden ondertussen onze slaapvertrekken.Nou,we sliepen dus met z'n allen (10 man) in 1 hut.De hut was van bamboe met een rieten dak zoals alle huizen in het dorp.Er waren over de lengte 2 verhogingen aangebracht van bamboe met daarop matrassen.(echt te vies om beet te pakken).Hierop kon je een lekker wollig,insectenrijk dekentje leggen.Als je geen last van het deken zou hebben,zouden de rondkruipende beestjes ons wel bezighouden die nacht.Gelukkig hadden we slaapzakken kunnen huren in Chiang Mai.Ook het hoofdkussen was vast voorgewarmd door de plaatselijke kat :-)

Jaimy en Jeffrey hadden ondertussen de lokale kids de nintendo DS geintroduceerd.Die kopjes van die kinderen...maar ook van onze kids.Want wat voor hen heel normaal is was hier een achtste wereldwonder ofzo.

We hadden ook nog wat cadeau's meegenomen voor de kids.Waar onze kids misschien hun neus voor op trekken:Ballonnen! Ze hebben echt een tijd gespeeld met de ballonnen.Zelfs onze kids vonden het weer leuk.Ook had ik van die stokjes meegenomen van thuis met fluor erin.Als je ze knakt geven ze nog ongeveer 8 uur licht.Nou toen kwamen echt alle kids uit het dorp (ongeveer 25).In de leeftijd van 5 tot 20 jaar.Zelfs de oudste staken de stokjes in hun haar en waren er echt blij mee.Ze wilden ons maar aanraken en staarden naar ons of we van een andere planeet kwamen.

De gids ging voor ons koken(echt superlekker: groeten,mais,zelfgemaakte vlaamse frieten en gefrituurde kip) en de kids kwamen afruimen.Toen we naar het hutje(de keuken) naast ons liepen om te helpen
waren de kids onze restanten aan het opeten.3x per week komen er toeristen en dat zijn de momenten dat ze goed eten!
We waren er echt stil van.Als we dit geweten hadden,hadden we geen tweede keer opgeschept met eten!
Gelukkig had de gids veel te veel gemaakt en konden zeker 10 kinderen lekker smullen in die keuken.
Toen werd het tijd om plaats te nemen rond het kampvuur.De kids gingen voor ons zingen,dansen en muziek spelen.Ook wij moesten liedjes voor hun zingen in het Nederlands.Het werd 1 groot feest!
De oudere jongens gingen ons lokale trukjes leren en Jeffrey leerde wel even een paar kaart-trukjes aan hun.

Helaas werd het toch echt bedtijd.Het is daar aardedonker zonder electriciteit.Een enkel kaarsje in het slaapvertrek liet ons de kapotte klamboe's en ongedierte zien.We hadden beter geen kaarsje kunnen hebben.....

We vielen laat in slaap en waren vroeg wakker...of hebben we nou helemaal niet geslapen? Ik voelde echt insecten over me heen kruipen en toen ik een graai deed had ik echt iets groots in mijn handen...Verstand op nul....soort van doodgeknepen en weggegooid in de verte..maar natuurlijk niet meer geslapen...dat snap je wel!
Peet zat om 4 uur alweer buiten.Ik rond kwart voor 6.Zonnetje op zien komen en de gids maakte een Amerikaans ontbijtje voor ons.
Ondertussen waren er een paar locals gekomen om ons hun zelfgemaakte spullen te verkopen.Eerst waren er 5 verkoopstertjes.En we wilden bij iedereen wat kopen.Toen zaten er plots 12 ofzo...haha.
1 vrouw zorgde voor meerdere kinderen in het dorp.De ouders van deze kinderen zijn of opgepakt of dood.
een meisje van 18 had al een kindje van 5.Met europees haar,vertelde de gids.Dat meisje is waarschijnlijk 5 jaar geleden even apart genomen door een toerist...bizar toch?Bij haar hebben we dus iets meer gekocht.
We hebben ruimschoots veel te veel betaald voor alle producten...maar dat deden we met liefde.Fijn idee dat je die mensen iets extra kan geven!

Na het ontbijt even het schooltje opgezocht om schriften en kleurtjes af te geven.Er is maar 1 leraar die aan alle kinderen tegelijk les geeft,Alle leeftijden bij elkaar in 1 klas.Ze leren alleen maar lezen en schrijven.Ook een beetje engels.En van de toeristen leren ze nederlandse liedjes :-)
Helaas was de leraar die dag weer eens niet op komen dagen dus hebben we het aan soort opperhoofd gegeven ...
Ook kregen we deze ochtend te horen en zien waarom de mensen een vieze roodbruine mond en tanden hadden.Ze kauwen de hele dag op een soort noten in bladeren gewikkeld.Dit is heel sterk en geeft heel veel bruin slijm.Hierdoor hebben ze minder honger en dorst.Dat moest ik dus wel even proberen.Het was toch vegetarisch....Nou,ik heb het geweten....ik dacht dat mijn tanden nooit meer wit werden.Alles in mijn mond was bruin-oranje en het was best sterk! Het commentaar was natuurlijk niet van de lucht.Gelukkig doet een kauwgompje wonderen....

Na afscheid te hebben genomen van de locals gingen we de jungle weer in.Op de route stonden olifanten op ons te wachten.Aangezien we toch niet gedouched hadden konden deze dieren ons niets maken.We stonken even hard
De douche was namelijk nog een verhaal apart.Het was een bamboe hutje zonder dak.Net als de toilet.1 kraantje zorgde voor 3 druppels water.
Maar de locals hadden het harder nodig....

Na de olifantentocht nog een stukje op een bamboe-vlot (niet echt spectaculair maar eerder rustgevend en verschonend voor onze voeten).
Hierna bracht de gids ons weer terug naar het hotel...Wie het eerst bij de douche is!!!!!!!

Liefs Monique

PS:We hopen in de toekomst iets meer te kunnen betekenen voor deze stam.Het heeft ons allemaal diep geraakt.
We hebben het adres van de gids die ook in dat dorp woont en hopen door sponsors wat te kunnen doen voor de Palong-stam.
Maar dat is voor thuis.Nu eerst slapen en morgen binnenlandse vlucht naar het eiland Koh Samui.

xxxx






  • 08 Augustus 2008 - 10:40

    Marian:

    Als ik dit zo lees ben ik geloof ik niet jaloers op je ;) slapen tussen het ongedierte!!! brrrrr ik zou geen ook dicht doen

    liefs marian

  • 08 Augustus 2008 - 15:27

    Mams:

    hallo monique!
    je vader en ik zitten met open mond te lezen,nog 3 dagen dan zijn wij weer thuis ,veel liefs voor jullie en dikke kus XXXX pa ma odysseus

  • 09 Augustus 2008 - 19:03

    Mirjam:

    Hoi Nikki,
    Ik had net geschreven bij het andere bericht over dat je vader in het ziekenhuis ligt, dat je elke dag moet douchen...hmmmmm.. Nou ja bijna elke dag dan... Of gewoon lekker lang gaan zwemmen als die mogelijkheid er is...

    En Monique... Wat een verhaal weer...

    Groetjes Mirjam

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Monique

Ik ben gewoon een moeder die graag reizen maakt. Op zoek naar wat een land te bieden heeft en het liefst vermijd ik de toeristische plekken. Door deze reizen te maken met mijn kids hoop ik ze wat mee te geven voor hun toekomst...

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 256
Totaal aantal bezoekers 59006

Voorgaande reizen:

23 April 2017 - 30 April 2017

Werkvakantie Berlijn

23 April 2016 - 23 April 2016

Dominicaanse Republiek

31 Juli 2015 - 11 Augustus 2015

Italië

03 December 2014 - 17 December 2014

Cuba

07 Juli 2011 - 02 Augustus 2011

Indonesie...here we come!

23 Juli 2008 - 20 Augustus 2008

Thailand rondreis

Landen bezocht: